Frammenti latini: "I cento occhi di Argo" in Ovidio Nasone

 

 

Manda la tua versione in italiano, la pubblichiamo !

 

 

Coniugis adventum praesenserat inque nitentem     610

Inachidos vultus mutaverat ille iuvencam

(bos quoque formosa est): speciem Saturnia vaccae,

quamquam invita, probat nec non, et cuius et unde

quove sit armento, veri quasi nescia quaerit;

Iuppiter e terra genitam mentitur, ut auctor     615

desinat inquiri: petit hanc Saturnia munus.

quid faciat? crudele suos addicere amores,

non dare suspectum est: pudor est, qui suadeat illinc,

hinc dissuadet amor. victus pudor esset amore,

sed, leve si munus sociae generisque torique     620

vacca negaretur, poterat non vacca videri.

paelice donata non protinus exuit omnem

diva metum timuitque Iovem et fuit anxia furti,

donec Arestoridae servandam tradidit Argo.

Centum luminibus cinctum caput Argus abebat,     625

inde suis vicibus capiebant bina quietem,

cetera servabant atque in statione manebant.

constiterat quocumque modo, spectabat ad Io:

ante oculos Io, quamvis aversus, abebat.

luce sinit pasci, cum sol tellure sub alta est,      630

claudit et indigno circumdat vincula collo.

frondibus arboreis et amara pascitur herba

proque toro terrae non semper gramen habenti

incubat infelix limosaque flumina potat;

 

(Ovidio, Metamorfosi, Libro I)

 

 ---

 

Foto tratta da un annuncio Ebay